Sowy nie są tym, czym się wydają

Przychodzę do domu i nie rozbieram się i nie stawiam walizki. Pod ścianami chodzi obcy, czarne zwierzęta śpią na drewnianej podłodze. Nie zamykam drzwi, żeby ich nie obudzić. Za kotarą wielkie sterty zmywania i roboty.*

Zostajemy wciągnięci do świata, w którym nic nie jest takie, jak się wydaje. Malarski dorobek Marii Anto, zakotwiczony w biografii artystki – w jej codzienności, relacjach z dziećmi i rodziną, w jej snach i refleksjach – jest jednocześnie fantazmatyczny, zawieszony w czasie i przepełniony atmosferą niesamowitości. Byty nieludzkie przejmują narrację na tej wystawie. Urok przedstawień zasadza się na niedomówieniu, nawarstwieniu znaczeń płynących z poetyckiej introspekcji i użyciu symboli. To malowanie instynktem. **

W dialog z nim wchodzą fantastyczne istoty z bestiariusza Jana Możdżyńskiego; przeniesione ze świata cyfrowego, kampowe rzeźby Wiktorii Walendzik, hybrydyczne postaci z rysunków Chloe Piene oraz córczane obiekty Zuzanny Janin – fammage dla dwóch matek (biologicznej i duchowej) – Marii Anto i Katarzyny Kobro.

Stoimy na pograniczu jawy i snu. Nie mam pojęcia, dokąd nas to zaprowadzi, ale mam silne przeczucie, że będzie to miejsce wspaniałe i dziwne zarazem.***


*Fragment snu Marii Anto
** Słowa Marii Anto, Z Marią Anto rozmawia Małgorzata Bocheńska, w: Maria Anto, red. Elżbieta Olszewska, Muza, Warszawa 2004, s. 83.
*** Słowa wypowiedziane przez agenta Dale Coopera, głównego bohatera serialu telewizyjnego Miasteczko Twin Peaks (1990-1991) Davida Lyncha.

autorka tekstu: Kinga Cieplińska

Wydarzenie odbywa się w ramach Warsaw Gallery Weekend 2022.

Maria Anto, Zuzanna Janin, Jan Mozdżyński, Chloe Piene, Wiktoria Walendzik

The Owls Are Not What They Seem – Femmage to Maria
29.10 – 2.10.2022

I come back home and I don’t take my coat off or put down my suitcase. There’s a stranger walking by the walls, black animals are sleeping on the wooden floor. I don’t close the door not to wake them up. Behind a curtain there are huge heaps of dishes to wash and work to do.*

We are drawn into a world where nothing is what it seems. Rooted in the artist’s biography – in her everyday life, relations with her children and family, her dreams and thoughts, Maria Anto’s painterly oeuvre is nonetheless phantasmal, suspended in time, brimming with an uncanny atmosphere. Non-human entities take control of this exhibition’s narrative. The allure of these representations comes from oblique statements, the accumulation of meanings originating from poetic introspection, and the use of symbols. This is painting with your instinct.**

Engaging in a dialogue with this practice are fantastic creatures from Jan Możdżyński’s bestiary; Wiktoria Walendzik’s camp sculptures transferred from the digital world; hybrid figures from Chloe Piene’s drawings; and Zuzanna Janin’s daughterly objects – her femmage to her two mothers (biological and spiritual): Maria Anto and Katarzyna Kobro.

We are on the border of reality and dream. I have no idea where this will lead us. But I have a definite feeling it will be a place both wonderful and strange.***

*fragment of Maria Anto’s dream
** As said by Maria Anto – “Z Marią Anto rozmawia Małgorzata Bocheńska”, in Maria Anto, ed. Elżbieta Olszewska (Warszawa: Muza, 2004), p. 83.
** As said by agent Dale Cooper, the main character of David Lynch’s TV series Twin Peaks (1990–1991).

text author: Kinga Cieplińska

The exhibition is part of the Warsaw Gallery Weekend 2022.