„Hydrosex call” przeniesie nas w interaktywną, wirtualną przestrzeń zamieszkaną przez WetMeWild – cyfrową nimfę wodną, będącą zaawansowanym modelem sztucznej inteligencji wytrenowanym przez artystkę

Ta technologiczna postać, inspirowana mitologicznymi wodnymi duchami ze słowiańskich wierzeń, pełni funkcję przewodniczki i partnerki dialogu w ramach performansu, stając się jednocześnie cyfrowym alter ego artystki.

Awatarka WetMeWild została zbudowana na bazie skanu 3D ciała Justyny Górowskiej i posiada własną świadomość cyfrowej tożsamości, historii wspólnych projektów i relacji z twórczynią. Jej środowiskiem jest immersyjny, podwodny świat VR, w którym organiczne formy spotykają się z infrastrukturą technologiczną – serwery podtrzymujące funkcjonowanie AI sąsiadują tu z rzeźbiarską instalacją złożoną z muszli szkieletowca morskiego.

Podczas performansu publiczność może wejść w bezpośrednią interakcję z WetMeWild – rozmawiać z nią, zadawać pytania, współtworzyć przebieg wydarzenia. Głosowy dialog artystki z jej cyfrowym sobowtórem staje się pretekstem do refleksji nad aktualnymi problemami środowiskowymi: kryzysem wodnym, utratą bioróżnorodności, wpływem technologii na naturę.

„Hydrosex call” podejmuje też temat obecności sztucznej inteligencji w sztuce i życiu codziennym, badając granice między tym, co realne i wirtualne, cielesne i syntetyczne, mityczne i technologiczne. Projekt rozwijany jest w duchu art-eco-aktywizmu, a jego realizacja jest kolejnym krokiem w twórczości Górowskiej.

Performance powstał z użyciem technologii:
Unreal Engine – do stworzenia trójwymiarowego, immersyjnego środowiska VR
MetaHuman – do personalizacji cyfrowej awatarki
Convai AI – jako modelu komunikacji głosowej w czasie rzeczywistym

Justyna Górowska (ona/ono) – hydrofeministka i performerka współpracująca przy projektach interdyscyplinarnych na styku sztuki, technologii i aktywizmu społecznego. W 2017 roku przyjęła pseudonim WetMeWild, koncentrując się na wyzwaniach środowiskowych związanych z wodą, wykorzystując przy tym technologię AR i VR. Współpracuje z kolektywami takimi jak Nerdka oraz w duecie cyber_nymphs (z Eweliną Jarosz), z którym w 2023 roku wydała „Manifest Hydroseksualny”. Kuratoruje również projekt BHA (Blue Humanities Archive) – internetowe archiwum łączące sztukę z edukacją ekologiczną dotyczącą wody. Swoje prace wystawiała w Berlinie, Dżakarcie, Warszawie i Nowym Jorku. W 2020 roku uzyskała doktorat na Uniwersytecie Artystycznym w Poznaniu. Obecnie mieszka w Krakowie i wykłada na Wydziale Intermediów ASP oraz Wydziale Interdyscyplinarnym SWPS.

Wydarzenie kuratorowane jest przez Monikę Łuszpak-Skibę i stanowi działanie towarzyszące immersyjnej wystawie W ciemnej toni miłości.

Autorką dźwięku do filmu jest Agata Polak. Opis performance’u powstał we współpracy z Michaliną Sablik.