„W latach 60. XX w. ówczesny dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu Mariusz Hermansdorfer zapoczątkował proces budowania unikatowego w skali kraju zbioru sztuki współczesnej. Jego podejście koncentrowało się na gromadzeniu tradycyjnych form sztuki osadzonych w modernizmie (rzeźba, malarstwo, rysunek, grafika), a jednocześnie zwracało uwagę na zmiany zachodzące w polu sztuki, takie jak przejście do epoki postmedialnej i rozwój w kierunku postmodernizmu. W rezultacie kolekcja Muzeum łączy różne style i nurty – od realizmu, przez sztukę metafory, abstrakcji i figuracji, aż po nowoczesne kierunki, w tym sztukę konceptualną (w szczególnej dla Wrocławia wersji nazywanej sztuką pojęciową lub niemożliwą)” – tłumaczy Piotr Oszczanowski, dyrektor MNWr.

„Muzeum Sztuki Współczesnej Oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu w nawiązaniu do wieloletniej tradycji kolekcjonerskiej wytyczyć może co najmniej cztery wiodące kierunki rozbudowy swoich zbiorów: są to osie późnego modernizmu, neoawangardy, wrocławska oraz współczesna (po 2000 roku) i najnowsza – będące rozwinięciem zapoczątkowanej przez Mariusza Hermansdorfera idei Muzeum jako instytucji sondującej najnowsze tendencje artystyczne. Te osie wyznaczają też narrację najnowszej wystawy” – dopowiada Iwona D. Bigos, kierowniczka Pawilonu Czterech Kopuł.

***

Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest instytucją kultury prowadzoną przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego. Nazwa zadania: Rozbudowa kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Pawilonie Czterech Kopuł Oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu