Karolina Breguła zaprezentowała film „Dust”
Green Island Human Rights Art Festival prezentuje prace młodych artystów z całego świata, w których ukazano historię Tajwanu pod autorytarnymi rządami. Wyselekcjonowane filmy, fotografie i inne dzieła, w tym praca Karoliny Breguły, podejmują szerokie zagadnienie praw człowieka.
Czwarta edycja wystawy, zatytułowana „Listening to the Overtones of Fissures” i kuratorowana przez Tsai Ming-jiun (蔡明君) chce pogłębić zrozumienie okresu tzw. Białego Terroru w latach 1949-1992.
Era Białego Terroru odnosi się do tłumienia dysydentów politycznych po Incydencie 228 („Incydencie 28 lutego”), powstaniu, które wybuchło 27 lutego 1947 r. i zostało brutalnie stłumione przez ówczesny reżim Chińskiej Partii Nacjonalistycznej (KMT). Następnie rząd wprowadził stan wojenny, który został zniesiony dopiero 15 lipca 1987 roku.
„Dust” Karoliny Breguły
Dust to opowieść o dwóch kobietach mieszkających w starej dzielnicy przeznaczonej do rozbiórki. Ponieważ ich budynek ma zostać wkrótce zburzony, wszyscy sąsiedzi już się wyprowadzili. Kobiety postanawiają jednak pozostać w swoim mieszkaniu. Bohaterki spędzają czas w opuszczonym wielopiętrowym budynku i obserwują przez okno pracujące wokół buldożery.
Cztery z pięciu filmów powstały we współpracy z panią Zou i panią Huang z Daguan w Nowym Tajpej. Kiedy projekt był w trakcie realizacji, ich domy w Daguan były przeznaczone do rozbiórki, a pani Zou i pani Huang wraz z sąsiadami walczyły przeciwko eksmisjom w dzielnicy.
Pierwsze dwa filmy to fikcyjna historia zainscenizowana z panią Zou i panią Huang w pustym budynku czekającym na wyburzenie w centrum Nowego Tajpej. Weszłam do budynku, posprzątałam i umeblowałam wybrane mieszkanie, aby przekształcić je w przyjazną przestrzeń do życia i wykorzystałam je jako lokację filmową. Kolejne dwa filmy to rozmowa między panią Zou i panią Huang, pani Huang śpiewająca smutną piosenkę, która przypomina jej o domu oraz obraz ulic Daguan. Ostatni film to dokumentacja rozbiórki domu, w którym nakręcono dwa pierwsze filmy.