artystki: Maria Anto, Ewa Bloom-Kwiatkowska, Karolina Breguła, Justyna Górowska, Zuzanna Janin, Ewa Juszkiewicz, Natalia LL, Jolanta Marcolla, Magdalena Moskwa, Małgorzata Markiewicz, Alicja Wysocka, Weronika Wysocka, Ewa Zarzycka
kuratorka: Agnieszka Rayzacher
Tytuł wystawy nawiązuje do przełomowego momentu w historii ubioru – lat 50. XX wieku, gdy wraz z powstaniem przemysłu odzieżowego rozpoczął się proces demokratyzacji w dziedzinie mody, lecz również era dominacji koncernów, umocnienia wyzysku, wzrostu nadprodukcji oraz uzależnienia narzucanego kanonu wyglądu od kwestii rynkowych.
Prêt-à-porter dotyczy ubioru jako środka wyrazu, którym posługują się artystki. Wielu z nich strój służył do autokreacji – strategii łączącej codzienność ze sztuką. W latach 70. artystki podjęły dialog z feminizmem – w ich twórczości doszła do głosu świadomość własnego ciała oraz siły oddziaływania konsekwentnie kreowanego wizerunku, który stawał się ważnym elementem strategii twórczej, a jego wyrazistość była orężem w zdobywaniu należnej im pozycji. Ubiór, który przez stulecia zdobił, zaczął nie tylko podkreślać indywidualizm i odrębność, ale też służyć jako narzędzie pozwalające wzmocnić dążenie do zdobycia pozycji w świecie sztuki na własnych zasadach, zarówno poprzez siłę własnej twórczości, jak i osobowości. W czasach PRL-u oryginalny, zgodny z trendami strój był również wyrazem niezgody na systemową szarzyznę i wszechogarniającą tandetę.
Ubiór jako ważny element wyrażający ducha epoki pojawia się również w twórczości fotograficznej lub performerskiej artystek podejmujących krytykę uprzedmiotowienia kobiety poprzez narzucany jej wzorzec wyglądu. Dystans do samej siebie, do czynności związanych z podobaniem się lub podkreślaniem swojej pozycji artystycznej poprzez wygląd zdaje się tylko pozornie znajdować w opozycji do strategii związanej z kreacją wizerunku. Bardzo często postawa krytyczna jest również związana z kwestiami dotyczącymi tożsamości artystki – jej postawy wobec najważniejszych problemów współczesności. Staje się elementem mediacji pomiędzy artystką i jej biografią a światem zewnętrznym oraz zagadnieniami o charakterze uniwersalnym.
Równie ważnymi podejmowanymi przez artystki problemami są kwestie etyczne i ekologiczne związane ze współczesnym przemysłem tekstylnym i wyzyskiem w wielkich szwalniach Azji i Afryki na użytek bogatego Zachodu, który przerabia rocznie dziesiątki ton ciuchów, zalegających później na wysypiskach lub stających się częścią pseudocharytatywnego biznesu. Łącząc modę z aktywizmem społecznym, artystki stawiają na inny model pracy, bazujący na polskich tradycjach spółdzielczych i wspomagający emancypację zawodowo-finansową pracowników.
Otwarcie wystawy w lokal_30 odbędzie 21-23 września się w ramach Warsaw Gallery Weekend 2018. W piątek wieczorem będzie mu towarzyszyć DJ set Eduardy Bones. W sobotę o godz. 12.30 zapraszamy na śniadanie z artystkami, podczas którego odbędzie się performans projektantki mody i artystki Pat Guzik oraz performerki WetMeWild (Justyna Górowska). W performansie zostanie wykorzystana kolekcja Pat Guzik powstała z używanych, niepotrzebnych ubrań, propagująca ideę mody zrównoważonej.
Wystawa zostanie poszerzona o akcje i performanse oraz o spotkanie w ramach kolejnego Seminarium Feministycznego, które odbędzie się 6 października o godz. 12.00.
~
Prêt-à-porter
artists: Maria Anto, Ewa Bloom-Kwiatkowska, Karolina Breguła, Justyna Górowska, Zuzanna Janin, Ewa Juszkiewicz, Natalia LL, Jolanta Marcolla, Magdalena Moskwa, Małgorzata Markiewicz, Alicja Wysocka, Weronika Wysocka, Ewa Zarzycka
The exhibition title refers to a breakthrough moment in the history of clothing in the 1950s, when the advent of the textile industry ushered in a democratisation of fashion, but also a domination of fashion companies, acute exploitation, overproduction and the dependence of a promoted look on business issues.
„Prêt-à-porter” concentrates on clothing as a means of expression used by women artists. Many of them tapped into attires for the needs of self-creation within a strategy that merged art with daily life. In the 1970s, women artists entered into dialogue with feminism – their work came to be informed by the consciousness of their own bodies and the impact of a consistently constructed image that served as an element of a creative strategy, while its distinctiveness became as a weapon in fighting for their deserved status. An adornment for centuries, attire not only began to underline individuality and uniqueness, but also became a tool with which to pursue a position in the art world as one saw fit, both through the strength of artistic practice and personality. In Poland under communism, original and trendy clothing demonstrated opposition to overwhelming dullness and ubiquitous shoddiness.
Attire as an element that expresses the spirit of the times also appears in the photographic and performative work of female artists who address the topic of the objectification of women by imposed canons of appearance. Distance to oneself and to activities associated with attractiveness or highlighting one’s artistic position through appearance seems only seemingly opposed to strategies of building one’s image. A critical approach very often bears relation to the questions of identity: the artist’s stance on the most important problems of the contemporary era. It becomes an element of mediation between the artist with her biography and the external world as well as universal matters.
An equally important problem addressed by the artists are the ethical and ecological issues related to the modern-day textile industry and exploitation in Asian and African sweatshops that mainly cater for the rich North, which processes hundreds of thousands tons of clothes every month. These clothes later end up at a landfill site or in a pseudo-charity business circulation. Combining fashion with social activism, the artists choose a different model of work, based on the traditions of Polish cooperatives and fostering the professional and financial emancipation of textile workers.
The exhibition opens in lokal_30 on September 21–23 within the Warsaw Gallery Weekend 2018. Friday evening features a DJ set by Eduarda Bones. Saturday begins with a breakfast with the artist at 12:30 PM and a performance by the fashion designer and artist Pat Guzik and the performer WetMeWild (Justyna Górowska). The performance relies on Pat Guzik’s collection made of used and unwanted clothes to propagate the idea of sustainable fashion.
The exhibition is accompanied by actions and performances as well as a meeting within the forthcoming Feminist Seminar on October 6 at noon.
