ZUZANNA JANIN at Memory: Registers and Territories, MCK/ICC, Kraków, opening: 13.12.2013, 6pm

Memory: Registers and Territories
December 13, 2013 – April 6, 2013

INTERNATIONAL CULTURE CENTRE
Rynek Główny 25
31-008 Kraków

In the contemporary humanities, the past few decades have been widely labelled “the age of memory” due to disciplines’ undying interest in traces of the past as well as role and mechanisms that govern memory. This time roughly began at the point when Pierre Nora published his first thoughts on the subject of lieux de mémoire (places of memory). Contemporary art has not remained indifferent to the phenomenon in question. For artists, memory has become one of the most important issues which has been often subjected to critical analysis. The exhibition features works created over the last two decades by celebrated Polish artists for whom individual memory (with its intimate dimension and message) and collective memory (especially its mechanisms, shapes and territories) comprise the very fabric of their art.

One will see the works by Adam Adach, Bogusław Bachorczyk, Mirosław Bałka, Andrzeja P. Bator, Monika Chlebek, Michał Chudzicki, Karolina Freino, Nicolas Grospierre, Zbigniew Libera and Darek Foksa, Zuzanna Janin, Rafał Jakubowicz, Elżbieta Janicka, Marcin Kędzierski, Jerzy Kosałka, Robert Kuśmirowski, Leszek Lewandowski, Robert Maciejuk, Marzanna Morozewicz, Anna Niesterowicz, Mirosław Nizio, Ryszard Otręba, Wojciech Prażmowski, Leszek Sobocki, Andrzej Sołyga and Zbigniewa Pidek, Artur Żmijewski.

The artistic practices being developed in our times often reference previous creative quests, which may in turn be considered something in the nature of iconic works anticipating certain of the memory-related themes that artists are taking up today. Hence our decision to remind the audience – in a documentary form – of Wielopole, Wielopole by Tadeusz Kantor, the cycle To My Friends, the Jews by Władysław Strzemiński, Herbarium by Alina Szapocznikow, Iron Organs by Władysław Hasior, The “Road” Monument by the Oskar Hansen team, the stone monument in Treblinka by Franciszek Duszeńko, Adam Haupt and Franciszek Strynkiewicz, Lego, Concentration Camp by Zbigniew Libera and Souvenir of the First Communion by Mirosław Bałka.

Today, art actively makes changes to the commemorative formulas that function within it. It accepts responsibility as a medium of collective memory, processing society’s traumas and conflicts. Of no less importance to art are individual experiences: the consciously remembered past, involuntary reminiscences, and hidden nostalgias. The artist’s own memory may serve as the determinant and basis for a work. It is also a source for their artistic imagination, expression and creative will. But at the same time it is subject to the standards and mechanisms of society (its “framework”, as Maurice Halbwachs defined it). Through its reception by society, in turn, the work of art affects, enriches and contributes to collective memory, opening up new areas to it.
Art today is revealing the complicated interplay between the various different dimensions of memory. In changing registers and shifting territories.

Among the works created specially for the exhibition one will find a series of photographs titled Traces by Wojciech Prażmowski, the video Uwolnić. Cвободy. Free. Teofilia Blendkowska (Теофиля Блендковска) by Zuzanna Janin, and a sculpture titled Common Ground by Mirosław Bałka which is made of over 200 doormats given to the artist by the people of Krakow.

exhibition concept and curators – dr Monika Rydiger, Natalia Żak
academic consultation – prof. dr hab. Jacek Purchla
coordination and organisation – Anna Śliwa
exhibition design – Rafał Bartkowicz
film material used in the layout of the exhibition Bełżec. Site of Memory – Ula Rydiger

cooperation – Monika Chrabąszcz, Edyta Gajewska, Marta Gaj, Joanna Hojda-Pepaś, Katarzyna Jagodzińska, Miranda Jędrzejowska, Roman Kawalec, Kamil Moszyński, Helena Postawka-Lech,Magdalena Uherek (prezentacja Rytuały pamięci presentation Rituals of Memory)

http://www.mck.krakow.pl/

ZUZANNA JANIN at “For Encouragement to Museum. Collection of the Łódź Association of Encouragement of Fine Arts”, ms1, Łódź, opening: 13.12.2013, 6pm

ms1, 36 Więckowskiego St
opening: 13th December 2013, Friday 6.00 pm
13th December 2013 – 2nd March 2014

The exhibition presents the collection accumulated by Łódź Association for the Encouragement of fine arts from the moment the society was established in 2004 to the present day. The society has been gathering the pieces for their collection so that they correspond with the collection of Muzeum Sztuki in Łódź and supplement it. The result of this is a uniquely consistent collection.

Łódź Association for the Encouragement of fine arts was established in 2004 as a response to the Ministry of Culture programme „Znaki Czasu” [Signs of the Times]. The programme was to be an encouragement to create regional, civic societies compiling collections of contemporary art. The initiator of the idea was the minister in office – Waldemar Dąbrowski. The collections were financed by sponsors and from the ministry’s resources. As a result, most provinces saw the creation of the so-called “Zachęty” [≈incentives, ‘encouragements’] – Association For he Encouragement of Fine Arts.
The members of Łódź Association for the Encouragement of Fine Arts found themselves in a particular situation: the collection was to be created in a city with a museum, the only museum in Poland then, that had been accumulating the works of modern and contemporary art for over 70 years. The society’s objective was shaping a collection that would supplement the existing one, developing and adding the threads that were important in the Muzeum collection. A group of experts was invited to create the collection. It included art critics and historians: Dorota Jarecka, Dorota Monkiewicz, Maria Morzuch, Grzegorz Musiał, Paweł Sosnowski, and Jarosław Suchan (since 2007).

Currently the collection includes almost seventy pieces. The artists whose works have been chosen for the collection are Azorro group, Krzysztof Bednarski, Cezary Bodzianowski, Bogna Burska, Agnieszka Chojnacka, Artur Chrzanowski, Tomasz Ciecierski, Stanisław Dróżdż, Elżbieta Jabłońska, Zuzanna Janin, Igor Krenz, Zofia Kulik, Robert Kuśmirowski, Konrad Kuzyszyn, Przemysław Kwiek, Natalia Lach-Lachowicz, Wojciech Leder, Dominik Lejman, Zbigniew Libera, Łódź Kaliska group, Katarzyna Kozyra, Robert Maciejuk, Magdalena Moskwa, Jacek Niegoda, Anna Orlikowska, Leszek Paul, Wiktor Polak, Karol Radziszewski, Joanna Rajkowska, Józef Robakowski, Jadwiga Sawicka, Chief Judge group, Janek Simon, Paweł Susid, Grzegorz Sztwiertnia, Twożywo group, Ryszard Waśko, Ewa Zarzycka, Alicja Żebrowska.
In 2008 a cooperation agreement was signed by the society and Muzeum Sztuki in Łodź with the seat of the former moved to the Museum building. Due to the fact that the programme for the years 2004–2013 is coming to an end, Łódź association for the encouragement of fine arts is finalising its activities with regards to constructing the collection and declares to donate the collected works to Muzeum Sztuki.

On this occasion the collection will be exhibited at Muzeum Sztuki. It is accompanied by a bilingual (Polish-English) catalogue of the Collection of Łódź association for the encouragement of fine arts, which recapitulates the several-years-long activities of the society. The publication is an album containing colour photographs of the works as well as texts about the importance and characteristics of the Collection. Co-publishers of the catalogue are Łódź Association For the Encouragement of Fine Arts and Muzeum Sztuki in Łódź.
The publication has been partially funded from the National Centre for Culture resources as a part of the Culture – Interventions programme ad by the Lodz Special Economic Zone.
Exhibition curators and catalogue editors: Grzegorz Musiał and Anna Saciuk-Gąsowska

Łódź association for the encouragement of fine arts was awarded the ms Award for the year 2012. The Award is given to institutions, companies, media representatives and individuals as a symbol of recognition of their particular support for Muzeum Sztuki in Łódź.

http://msl.org.pl/

ZUZANNA JANIN gościem Festiwalu Filmu Filozoficznego, Kraków, 5-7.12.2013

Zuzanna Janin
Gość FESTIWALU FILMU FILOZOFICZNEGO

5.12.2013 o 18.00 otwarcie Festiwalu i spotkanie z artystką

pokaz wybranych epizodów z wideo-serialu MAJKA Z FILMU:

THE WAY (spotkanie ze Slavojem Zizkiem),
REVOLUTION & HEROINES (spotkanie z Henryką Krzywonos)
THE JOURNEY (spotkanie z Zygmuntem Baumanem)

Cały problem polega bowiem na tym – jak powiada Baudrillard – by na skraju nicości, nicość tę zmaterializować, na skraju pustki nakreślić jej filigran, na skraju niezróżnicowania zagrać zgodnie z sekretnymi jego regułami.

Głównym motywem jej prac jest wizualizacja nieuchwytnego stanu „pomiędzy”. Zajmuje się tematyką miejsca (przestrzenne instalacje Pokrowce, rzeźby SOLARIS), pamięci (projekt Moja pamięć) i czasu (nakładane fotografie z serii Idź za mną, zmień mnie, już czas, video Pomiędzy). Jest autorką „rysowanych w przestrzeni” rzeźb z drutu i waty cukrowej (rzeźby Słodka dziewczyna, Słodki chłopak) oraz słynnej video instalacji Walka / ILoveYouToo, w której walczy na ringu w sfingowanej walce z zawodowym bokserem. W 2003 roku stworzyła głośny projekt Widziałam swoją śmierć, polegający na symulacji społecznej nieobecności: niebytu samej artystki.

W latach 2009-2012 zrealizowała projekt pierwszego art serialu found-footage’owego wideo (8 odcinków i pilot Tomasza Kozaka), pt. Majka z filmu 2009-2012 na podstawie kultowego serialu TVP dla młodzieży z lat 70 Szaleństwo Majki Skowron. Projekt pokazywany jest w galerii jako symultaniczna instalacja wielokanałowa, którego bohaterką jest błąkająca się po kulturze i historii nastoletnia dziewczyna Majka, utożsamiająca jednocześnie prywatną jak i kolektywną historię pokolenia urodzonego w świecie podzielonym przez komunistyczny terror i ograniczenia.

Właśnie epizody z tego projektu prezentowane na Festiwalu będą punktem wyjścia do spotkania i dyskusji w gronie zaproszonych gości: artystki Zuzanny Janin, dr hab. Małgorzaty Radkiewicz, dr Ewy Majewskej i Dominika Kuryłka.

festiwalfilmufilozoficznego.com

pokaz wideo ZUZANNY JANIN “Koniec. Rozdział 1. Podróż do lęku”, Królikarnia, Warszawa, 25.11.2013 (poniedziałek) godz. 18.00

Zapraszamy na premierowy pokaz pracy wideo Zuzanny Janin „Koniec. Rozdział 1. Podróż do lęku”.
Jest to praca powstała po podróży artystki do Rosji w akcie solidarności z uwięzionymi artystkami z grupy punkowej Pussy Riot. Prywatna historia artystki – rodzaj ekspedycji naukowej, podróży sentymentalnej i rodzinnej archeologii – zderzona zostaje ze współczesnością Rosji. Zdają się tworzyć wspólnie nowy ogląd rzeczywistości: „przepisanie” na nowo pętli historii osobistej i powszechnej – znalezienie w nich nowych nieoczekiwanych połączeń i splotów. Jest to też apel o wolność artystyczną. „Koniec” to praca wideo, w której artystka również dokonuje zabiegów przesunięcia formy z dzieł poetyckich i muzycznych – w formę wizualną – w Królikarni zobaczymy pierwszy rozdział – z podróży do Usolie Permskiego, i refren – zarejestrowaną akcję performatywną, którą artystka przeprowadziła na placu Łubianka w Moskwie.

Pokaz towarzyszy wystawie: Zuzanna Janin „Nie minął czas okrutnych cudów”. Wystawa czynna będzie do 27 listopada 2013.

krolikarnia.mnw.art.pl/

JANIN, MIODUSZEWSKI, ROBAKOWSKI at “THE ENTROPY OF ART A CATALOGUE”, Entropia, Wrocław, 22.11 – 30.12.2013

>>kuratorzy | curators
Alicja & Mariusz Jodko

>>scenografia | scenography
Jan Mioduszewski

Niejednoznaczność hasła „Katalog Entropii Sztuki“ trafnie oddaje charakter całości projektu jak i ducha Galerii Entropia. Katalog występuje tu zarówno w znaczeniu sytemu informacyjno-wyszukiwawczego, materialnego obiektu meblowego, publikacji towarzyszącej wystawie jak i idei porządkowania danych, która przecież prędzej czy później musi zderzyć się z entropią… jak wszystko. Entropia występuje tu zarówno jako nieunikniony proces zachodzący we wszelkich sferach rzeczywistości, jako funkcja, za pomocą której można opisać różnorodność, niepewność czy losowość systemu, jako miara sposobów, na jakie można ułożyć elementy układu bez zmiany jego elementów makroskopowych i wreszcie jako nazwa Galerii, w której to wszystko ma miejsce i odbywa się od 25 lat w kontekście sztuki. Sama galeria jako taka jest miejscem komunikowania się sztuki z odbiorcą, miejscem przepływu informacji o sztuce, a co za tym idzie – zgodnie z teorią informacji – miejscem przepływu entropii. Sztuka występuje tu jako szeroka, otwarta dziedzina, której granice redefiniowane są w sposób ciągły i nieprzewidywalny. Ze strony Galerii Entropia programowa kontestacja podziałów w obrębie sztuki – nie tylko teoretycznych ale także pokoleniowych i środowiskowych – znajduje swój wyraz w odwróceniu idei katalogu gromadzącym teraz w miejsce opisów klasyfikacyjnych same dzieła – rzeczywiste i zmysłowe obiekty artystyczne przewrotnie odnoszące się do nieuporządkowanego zbioru haseł i niejako dyskutujące z ogólnymi pojęciami w sposób zgodny z zamysłami kilkudziesięciu autorów biorących udział w wystawie.

http://www.entropia.art.pl/

zdjęcie: Jan Mioduszewski “Niemożliwe archiwum”

Zuzanan Janin at “The day is not enough (A Few Autobiographical Stories)”, BWA Jelenia Góra, 15.11.2013 – 16.12.2013

Dzień jest za krótki
(Kilka opowieści autobiograficznych)
BWA Jelenia Góra
15.11.2013 – 16.12.2013

Artyści/artists:
Azorro, Basia Bańda, Wojciech Bąkowski, Agata Bogacka, Monika Drożyńska, Pola Dwurnik, Aneta Grzeszykowska, Elżbieta Jabłońska, Zuzanna Janin, Łukasz Jastrubczak & Małgorzata Mazur, Katarzyna Józefowicz, Katarzyna Kozyra, Robert Kuśmirowski, Maess, Cecylia Malik, Malwina Niespodziewana, Hanna Nowicka, Joanna Pawlik, Joanna Rajkowska, Wilhelm Sasnal, Maciej Sieńczyk, Janek Simon, Mariusz Tarkawian, Zorka Wollny, Ewa Zarzycka, Erwina Ziomkowska, Artur Żmijewski.

Wystawa jest poświęcona autobiograficznym relacjom w najnowszej sztuce polskiej. Zaproszeni artyści opowiadają własne historie. Są to historie z życia wzięte, w których narracja zazwyczaj jest snuta w pierwszej osobie. Napięcie pomiędzy figurą autora a podmiotem dzieła z jednej strony, a z drugiej – pomiędzy fikcją a prawdą przedstawienia tworzy oś tej wystawy.

Słowa „dzień jest za krótki” to cytat z wypowiedzi pewnego dyrektora galerii, który jest również artystą. Wypowiedź dotyczyła niemożliwości pogodzenia aktywności artystycznej z zarządzaniem instytucją. Słowa stanowią jednocześnie wyraz frustracji osoby, która jest świadomym obserwatorem własnych życiowych wypadków i na bieżąco je komentuje, starając się nie przeoczyć niczego. Jej zmartwienie można nazwać troską diarysty.

Autobiograficzność sztuki najnowszej to rozległy temat, gąszcz tropów i możliwych podejść, zarazem artystycznych, jak i badawczych. Na wystawie wytyczone zostają dwie ścieżki. Pierwsza została już wymieniona: sprzeczności towarzyszące zapisywaniu własnego życia, frustracja diarysty. Jak zanotować wszystko? Dokonywać wyborów? Przewidzieć co w przyszłości będzie ważne? Drugi trop to z kolei historia, która odbija się i w osobistych zapiskach, i w bardziej kronikarskim notowaniu codzienności. Rozczarowanie krytyków, którzy po odzyskaniu wolności w 1989 oczekiwali, że w Polsce powstaną wielkie powieści, filmy i inne dzieła sztuki epickiej, opisujące czasy wielkiej przemiany, może okazać się bezpodstawne, bo owe czasy znalazły odbicie w relacjach osobistych, nie zawsze skupiających się bezpośrednio na historii, lecz pośrednio ją relacjonujących.

*
Polską sztukę po 1989 roku charakteryzuje niezwykła ilość odwołań do postaci artysty. Jak zauważa Bożena Czubak, właściwie nie nastąpiła tutaj śmierć autora, podmiot nie uległ dekonstrukcji, utrzymywały go przy życiu wciąż popularne dyskursy modernistyczne.* Burzliwe lata 80. przyniosły, co prawda, próby demitologizacji figury artysty, a w latach 90. pojawiła się ostra krytyka, która po roku 2000 znacznie złagodniała. Jednak postać autora, różnie pojmowanego, trzymała się mocno.

Narracje autobiograficzne wynikać mogą ze stopniowej erozji mitu twórcy. Lata najnowsze, zwłaszcza okres po roku 2000, są przecież czasem popularności sztuki inspirującej się codziennością i zwykłym życiem. Przekazywane w pierwszej osobie relacje, bazujące na życiu prywatnym, dokumentalne i quasi-dokumentalne, kryją w sobie splot zagadnień o kluczowej wadze dla współczesnej sceny artystycznej. Pojawiają się wśród nich odniesienia do historii zostawiającej ślad w życiu jednostek i ich sztuce, odniesienia do pamięci, statusu artysty i autora. Historia przefiltrowana przez zwykłe życie zdaje się tracić na znaczeniu, notowanie codziennych zdarzeń sugeruje zaś, że treść dzieł zapewnia samo życie, że rolą artysty jest jedynie chwytanie go na gorąco.

Wystawa „Dzień jest za krótki” skupi się na wybranych przykładach dokumentu osobistego. Pokaże wyraziste zastosowania pierwszoosobowej narracji, by zastanowić się dlaczego i w jakim celu artyści współcześni tak często bazują na własnej autobiografii, ujawniają siebie jako narratora opowieści.

Magdalena Ujma

————————————

The Day is Not Enough
(A Few Autobiographical Stories)
*
The exhibition is dedicated to autobiographical accounts in new Polish art. Participating artists relate their own stories. These are real life stories, mostly first-person narratives. On the one hand, the tension between the figure of the author and the subject of the work and, on the other, between the fiction and the truth of representation constitute the axis of this exhibition.

The phrase “the day is not enough” comes from a director of an art gallery, who is also an artist. It was a remark he made referring to the impossibility of performing both functions simultaneously. These words are an expression of frustration experienced by a person consciously observing events occurring in his life and commenting on them as they happen, doing his best not to overlook anything. His perturbation may be termed as a diarist’s worry.
The autobiographic character of newest art constitutes a fairly broad topic, encompassing multitudinous trails and potential artistic or research approaches. Two paths have been marked out for the exhibition. The first has already been mentioned: contradictions that cannot be avoided when one records one’s own life, the frustration of a diarist. Is there a way to note every single thing down? Or should some things be omitted? How can one know what will appear significant in the future? The other path is delineated by history, whose reflections are to be found in personal notes as well as in chronicles of everyday matters. The feeling of disappointment felt by critics, who – after the restoration of independence in 1989 – expected great novels, films and other narrative works describing the times of major transformation to be created in Poland may turn out to be unsupported as those days are present in personal relations, which may not be directly devoted to history but they relate it in an indirect fashion.

*
After 1989, references to the figure of the artist have become commonplace in Polish visual arts. Bożena Czubak points out that the death of the author never occurred in Poland and the subject was never deconstructed, sustained by modernist discourses, which never stopped being popular. * Admittedly, the tumultuous 1980s witnessed attempts to demythologize the figure of the artist, which subsequently came under harsh criticism in the 1990s that markedly eased off after 2000. Defined in a variety of ways, the figure of the author was still going strong nevertheless.

Autobiographical narrations may be a product of the gradual erosion of the myth of a creator. In recent years, and especially after 2000, art inspired by everyday ordinary lives has been particularly popular. First-person narratives originating in private lives, documentary and quasi-documentary reports hide a series of problems crucial for contemporary art scene. They may feature references to history which affects not only individual lives but also art, references to memory, to the status of the author and artist. Filtered through everyday life, history seems to decline in importance, while noting down daily events suggests that the content of these works is supplied by life itself, that all an artist has to do is to report them as they happen.
The exhibition „The Day is Not Enough” focuses on selected examples of personal documents. It is going to present cases of suggestive use of first-person narration to pose the question why contemporary artists chose their own autobiographies as the basis of their creation, revealing themselves as narrators of the stories.

—

During the opening reception, the audience will have the opportunity to watch a performance act by Ewa Zarzycka “Future – Past. Alternative Structures of Future – Past in a Performance Art Laboratory” as well as an artistic action by Malwina Niespodziewana, entitled “Urodziny” [Birthday].

The exhibition will be accompanied by a publication “The Day is Not Enough”, featuring essays by Inga Iwasiów, Agnieszka Karpowicz, Ewa Tatar and Magdalena Ujma.

Works presented at the exhibition come from private collections of artists or the collections of the following institutions: Galeria Raster, Galeria Stereo, Warmińsko-Mazurska Zachęta Sztuk Pięknych in Olsztyn, Galeria lokal_30, Małopolska Fundacja Muzeum Sztuki in Krakow, Fundacja Katarzyny Kozyry, Łódzkie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych – deposit from Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowe in Gdańsku, Galeria Żak Branicka.

EWA JUSZKIEWICZ “PUKLE”/”CURLS”, lokal_30, Warsaw, opening: 29.11.2013, 7pm

EWA JUSZKIEWICZ
PUKLE

Otwarcie: 29 listopada 2013, godz. 19.00
Śniadanie z artystką: 30 listopada, godz. 12.00-14.00
Wystawa czynna do 25 stycznia 2014
lokal_30, ul. Wilcza 29A/12

Ewa Juszkiewicz (ur. 1984), laureatka Grand Prix tegorocznej edycji Biennale Malarstwa „Bielska Jesień” w Bielsku-Białej, zajmuje się rysunkiem, kolażem, rzeźbą oraz animacją, ale jej głównym żywiołem jest malarstwo. Artystka była też laureatką m.in. 40. Biennale Malarstwa w Bielsku-Białej oraz “Przeciągu: 3 Festiwalu Sztuki Młodych” w Szczecinie; tworzy również projekty kuratorskie – w 2011 roku wraz z Pauliną Ołowską przygotowała wystawy „Brudna woda” i „Piękna pogoda” pokazywane w PGSW w Sopocie i w Fundacji Galerii Foksal w Warszawie.

W swojej twórczości podejmuje dyskusję z tradycją portretu, reinterpretując znane z historii sztuki wizerunki kobiet. Bazuje na klasycznych dziełach malarskich, dokonuje ich przetworzenia, odbiera im oczywistość i znany nam porządek, tworząc nowe, niesamowite galerie wizerunków. Artystka, poddając wybrane przez siebie obrazy przekształceniu, fragmentaryzacji czy też zmieniając ich kontekst, buduje na ich podstawie nową narrację. Tworzy swoistą herstory – przekształca portrety kobiet będących żonami, matkami, córkami wpływowych mężczyzn. Pozbawiając je twarzy, stawia pytanie – co pozostało w historii poza wizerunkiem? Czy ktoś poświęcił choć chwilę ich osobowości, dokonaniom, dążeniom? O niemal każdym z portretowanych niegdyś mężczyzn możemy odnaleźć informacje w książkach czy archiwach; jedyne, co pozostało po kobietach, to ich twarze.

Ewę Juszkiewicz interesuje ewolucja portretu na przestrzeni wieków, a obszarem jej badań są zjawiska przekraczania norm estetycznych i kanonów obrazowania kobiet, wychodzące z analizy sposobów ich przedstawiania w różnych okresach rozwoju kultury. Artystkę nurtują kulturowe i społeczne schematy dotyczące kobiecych wizerunków, osadzone w historii sztuki; w swoich obrazach i rysunkach obserwuje i podważa klisze dotyczące portretowania. Juszkiewicz porusza kwestię niejednoznaczności wizerunku, wywołując w widzach niepokój i dyskomfort. Jej prace sięgają do naszej wyobraźni, budzą niejednoznaczne uczucia, balansując na granicy niewinności i erotyki, piękna i brzydoty.

W twórczości Juszkiewicz pojawia się też bardzo istotny problem relacji dzieła oryginalnego z jego reinterpretacją. W epoce cytatu i zapożyczenia, artystka posuwa się znacznie dalej, niejako wcielając się w rolę dawnych mistrzów, autorów obrazów będących jej inspiracją. Miano kopistki w przypadku Ewy Juszkiewicz nie jest obraźliwe, bo tworzenie kopii jest bardzo istotnym elementem jej pracy. Artystka przywiązuje do niego taką samą wagę, jak do momentu kreacji – dodawania szczegółów, zmieniania motywów i przede wszystkim przekształcania górnej części portretu, gdzie w miejscu głowy przedstawianej postaci pojawiają się twory wyobraźni artystki.
___________________

EWA JUSZKIEWICZ
CURLS

Opening: 29th November 2013, 7PM
Breakfast with the artist: 30th November 2013, 12AM-2PM
The exhibition is open until 25th January 2014
lokal_30, Wilcza 29A, flat nº 12

Ewa Juszkiewicz (born 1984), the laureate of this year’s edition of the “Bielska Jesień” painting biennial in Bielsko-Biała, takes up drawing, collage, sculpture and animation: nevertheless, it is painting that is her major element. The artist was also, among other things, the laureate of the 40th Painting Biennial in Bielsko-Biała as well as “Przeciąg: the 3rd Festival of the Juvenile Art” in Szczecin. She also creates curator projects – in 2015, together with Paulina Ołowska, she prepared the exhibitions “Brudna woda” (“Dirty Water”) and “Piękna pogoda” (“Beautiful Weather”) which were shown in PGSW in Sopot and in Fundacja Galerii Foksal in Warsaw.

In her artistic output, she takes up a discussion with the tradition of the portrait, reinterpreting the images of women which are well-known in the history of fine arts. Basing on the classic works of painting, she carries out their transformations, deprives them of their self-evident nature and commonly accepted order and in doing so creates new, incredible galleries of images. By putting some personally selected paintings through transformation, fragmentation or by changing their context, on their basis, she builds a new narrative. She creates a specific herstory – she transforms the portraits of the women who are wives, mothers or daughters of the influential men. By depriving them of their faces, she poses a question – what remains in history besides the image? Was there anybody who devoted a while to their personalities, attainments or aspirations? As regards nearly every of the once portrayed man, we can find some information in books or archives: the only thing which has remained after women are their faces.

Ewa Juszkiewicz is interested in the evolution of the portrait throughout history, and the field of her research are the phenomena of transgressing the aesthetic norms and the canons of depicting women, deriving from the analysis of the ways of the presentation in different periods of the development of culture. The artist is preoccupied with the cultural and social schemes referring to the images of women which are set in the history of art; in her pictures and drawings, she observes and undermines the clichés concerning portraying. Juszkiewicz raises the question of ambiguity of the image, evoking in viewers the feeling of anxiety and discomfort. Her works reach as far as our imagination, awaking equivocal feelings by balancing on the verge of beauty and ugliness.

A crucial problem that also appears in Juszkiewicz’s works is that of the relationship between the original of the work of art and its interpretation. In the epoch of quoting and borrowing, the artists moves even further, somehow by casting herself in the role of old masters, the authors of the pictures which were her inspiration. The appellation of a copyist, however, is not offensive in Ewa Juszkiewicz’s case as creating copies is a considerable element of her work. She attaches to it the same amount of weight as she does when it comes to the moment of creation – adding details, changing motifs and most of all transforming the upper part of the portrait, where the figments of the artist’s imagination appear in the place of the depicted character’s head.

Agnieszka Rayzacher

JAN MIODUSZEWSKI “RetroMetroLandschaft”, Galeria A19, antresola stacji metra Marymont, Warszawa, otwarcie: 15.11.2013, 19:00

Jan Mioduszewski RetroMetroLandschaft

Otwarcie: piątek, 15 listopada 2013, godz. 19.00
Pokaz czynny do 31 grudnia 2013
Galeria A19, antresola stacji metra Marymont, Warszawa

RetroMetroLandschaft to kolejny z cyklu pokazów 1/∞ prezentowanych w galerii A19. Wystawiony obraz jest pełen przetworzonych cytatów z XIX w rycin mody. Łączy gry przestrzenne z kolażem malarskich konwencji. Zawiera elementy asamblażu.
Ideą cyklu 1/∞ jest unaocznienie relacji pomiędzy oryginałem a reprodukcją. Obok billboardu galerii A19 umieszczone jest oryginalne płótno. W reprodukcji powiększone 5-cio krotnie. Rozmiar reprodukcji jest monumentalny, nośnik galerii ma wysokość 3,5 metra i długość 35 m.
Wystawa konfrontuje techniki malarskie z techniką druku cyfrowego. Niespotykane jest umieszczenie na stacji metra obrazu na płótnie, obiektu obecnego w prywatnych bądź publicznych kolekcjach ale rzadko spotykanego w przestrzeni miejskiej. Obraz na płótnie, wciąż silnie związany z sacrum sztuki, jest w dużym stopniu zapomniany wśród kopii i powieleń które krążą we współczesnej ikonosferze. Zamysłem pokazów 1/∞ jest wywołanie dyskusji o zagadnieniu reprodukcji.

EWA JUSZKIEWICZ awarded with Grand Prix at The 41st Painting Biennale “Bielska Jesień 2013″

Ewa Juszkiewicz za dwa stylizowane portrety: „Girl in Blue” oraz „Bez tytułu/Według Rogiera van der Weydena” otrzymała Grand Prix 41. Biennale Malarstwa Bielska Jesień. W piątek w Galerii Bielskiej BWA ogłoszono wyniki i otwarto wystawę pokonkursową.
Grand Prix towarzyszy nagroda ministra kultury w wysokości 25 tys. zł.

„Juszkiewicz maluje monumentalne postaci, które pochodzą jakby z muzealnych zbiorów, ale głowy portretowanych na nas nie patrzą. Nie mają oczu, a w ich miejsce pojawia się monstrualny grzyb lub starannie upięta draperia. Styk tych dwóch kontrastowych światów: figury i +głowy/nie głowy+ powoduje stworzenie galerii postaci według własnych reguł. Jest w nich coś niezwykle intrygującego i majestatycznego. Powrót do źródeł z dość zaskakującym efektem wizualnym i malarskim jednocześnie” – powiedziała o pracach zwyciężczyni członkini jury Anna Nawrot.

Laureatka Grand Prix powiedziała, że w swoich najnowszych obrazach bazuje na znanych z tradycji malarskiej dziełach portretowych dokonując ich reinterpretacji. „Przetwarzając już istniejące obrazy, generuję nowe wizerunki i sytuacje. Chcę je opisać własnym językiem. Zależy mi na zbudowaniu dalszych dróg interpretacji, dodaniu kolejnej warstwy znaczeniowej” – podkreśliła.

Ewa Juszkiewicz urodziła się w 1984 roku w Gdańsku. Mieszka i pracuje w Warszawie. Studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, uzyskując dyplom z malarstwa pod kierunkiem prof. Macieja Świeszewskiego w 2009 roku. Od 2010 roku jest doktorantką w ASP w Krakowie. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem oraz animacją. Jej prace już na poprzednim bielskim biennale, w 2011 roku, zwróciły uwagę krytyków i widzów, zaś portret „Grzeczna uczennica” uzyskał wyróżnienie redakcji „Art&Business”.
[...]
Jury w komunikacie wysoko oceniło poziom prac i kulturę malarską finalistów „Bielskiej Jesieni 2013”, a także wyrazistość obrazów nagrodzonych i wyróżnionych. Zwrócili uwagę na silną reprezentację prac o charakterze surrealnym, w których znalazły się odniesienia do dawnych tradycji malarskich. „Określiłbym tę dominującą tendencję, roboczo, z braku lepszych słów, jako surrealistyczny barok. Coś już niby znanego z minionych dekad, ale będącego bardzo interesującym zgrzytem na gładkiej ostatnio i nudnej tafli polskiego malarstwa” – powiedział przewodniczący jury Paweł Jarodzki.

Tegoroczna edycja była przełomowa w 51-letniej historii konkursu. Została otwarta dla malarzy, którzy nie posiadają dyplomu uczelni artystycznej. Zaowocowało to rekordowym zainteresowaniem. 701 artystów nadesłało 3048 prac. W pierwszym etapie jurorzy bazując na wersjach elektronicznych zakwalifikowali do ekspozycji pokonkursowej 120 dzieł 57 artystów. W październiku zweryfikowali werdykt oglądając oryginały. Na wystawie znalazło się 78 prac 42 artystów.
Wystawa pokonkursowa czynna będzie do końca roku.

Pierwsza edycja Bielskiej Jesieni odbyła się w 1962 roku. To najstarszy i jeden z najważniejszych w Polsce konkursów malarstwa współczesnego. Jest także przeglądem najnowszych tendencji w polskim malarstwie. Od początku organizatorem jest Galeria Bielska BWA. (PAP)

http://www.dziennikzachodni.pl/artykul
http://galeriabielska.pl/

MATEUSZ SZCZYPIŃSKI “Przerost naturalny”, Galeria Pusta, Centrum Kultury Katowice, opening: 8.11.2013, 5pm

„[…] Kolaż to nie tylko technika, ale także sposób myślenia który ona narzuca. Korzystając z gotowych elementów, mogę odnieść się do konkretnych, bardzo wyraźnych treści, jednak wyrwanych ze swego oryginalnego kontekstu. Z jednej strony to operowanie cytatem, odwoływanie się do powszechnie znanej tradycji, ikon sztuki, obrazów, które pewien sposób zakodowane są w masowej świadomości. Z drugiej jednak, jest to pójście dalej i przy ich pomocy mogę kreować nowe treści, sytuacje, często nie mające wiele wspólnego z „bazą” od której wychodzę. […] Kolaż jest też w końcu językiem, który świetnie wydaje się oddawać postmodernistyczny eklektyzm. Medium to trafnie wpisuje się w czasy, które cechuje niesamowita różnorodność, występowanie obok siebie odmiennych estetyk, gdzie łatwo zgubić się w morzu odniesień, kontekstów i gdzie zacierają się granice przestrzeni w których pewne obrazy funkcjonują”.

Fragment wypowiedzi Mateusza Szczypińskiego do katalogu wystawy „Czas kolażu”, Kordegarda, luty-marzec 2013, Warszawa

Wernisaż wystawy w piątek 8 listopada 2013 godz. 17
Wystawa trwa do 1 grudnia 2013

http://ck.art.pl/pl/galerie.html?g=3

ZUZANNA JANIN & ANNA PANEK at “Rysować”, Anna Nova Art Gallery, Sankt Petersburg, 1.11-28.12.2013

W dniu 2.11.2013 (sobota) galeria będzie nieczynna.

On Saturday 2.11.2013 the gallery will be closed.

LOKAL_30 | ul.Wilcza 29a/12 | 00-544 Warszawa (PL) | t.+48 608 290996 | lokal30@gmail.com

lokalna_news>>>